Katjon-interŝanĝaj rezinoj kutimas trakti hiperkaliemion per akcelado de kalia perdo tra la intesto, precipe en la kunteksto de malbona urina produktado aŭ antaŭ dializo (la plej efika rimedo por trakti hiperkaliemion). La rezinoj konsistas el agregoj de grandaj nesolveblaj molekuloj portantaj fiksajn negativajn ŝargojn, kiuj loze ligas pozitive ŝarĝitajn jonojn (katjonoj); ĉi tiuj facile interŝanĝas kun katjonoj en la fluida medio tiom, kiom dependas de ilia afineco por la rezino kaj ilia koncentriĝo.
Rezinoj ŝarĝitaj kun natrio aŭ kalcio interŝanĝas ĉi tiujn katjonojn preferate kun kaliaj katjonoj en la intesto (ĉirkaŭ 1 mmol da kalio per g da rezino); la liberigitaj katjonoj (kalcio aŭ natrio) estas sorbitaj kaj la rezino plus ligita kalio estas pasita en la merdo. La rezino ne nur malhelpas sorbadon de konsumita kalio, sed ĝi ankaŭ prenas la kalion kutime kaŝitan en la intesto kaj ordinare reabsorbitan.
En hiperkaliemio oni povas uzi buŝan administradon aŭ retenajn klisterojn de poliestirena sulfonata rezino. Natriofaza rezino (Resonium A) evidente ne estu uzata ĉe pacientoj kun rena aŭ korinsuficienco, ĉar povas rezulti natria superŝarĝo. Kalcio-faza rezino (Kalcio-Resonio) povas kaŭzi hiperkalkemion kaj devas esti evitita ĉe antaŭdispoziciaj pacientoj, ekzemple tiuj kun multobla mielomo, metastaza karcinomo, hiperparatiroidismo kaj sarkoidozo. Buŝe ili estas tre nemanĝeblaj, kaj ĉar klisteroj-pacientoj malofte sukcesas reteni ilin tiel longe kiel necese (almenaŭ 9 h) por interŝanĝi kalion ĉe ĉiuj haveblaj lokoj sur la rezino.
Afiŝa tempo: Jun-24-2021